Tsarouhi Another Story
Two pairs of tsarouhia: one pair a child's, the other an adult's. In the midst of time, the shoes were separated.
The child's scampered up onto a lapel.
They asked to be shown the way.
The adult pair leaned against the wall to rest.
Messengers of a past knowledge they wanted to entrust us with.
They make a wish to continue their journey. "And once again they strike out for glory," as the old marching song goes.
Δύο ζευγάρια τσαρούχια, ένα παιδικό κι ένα ενήλικο. Στη μέση του καιρού χωρίστηκαν.
Τα ανήλικα έτρεξαν να σκαρφαλώσουν στο πέτο. Να τους δείξουνε το δρόμο, ζήτησαν.
Τα άλλα των μεγάλων, ακούμπησαν στον τοίχο για να ξαποστάσουν.
Αγγελιοφόροι μίας γνώσης πρότερης, που θέλησαν να μας εμπιστευτούν.
Το ταξίδι τους να συνεχίσει, εύχονται.
«Και ξανά προς τη δόξα τραβά.»
Pepi Loulakaki and I met on the day of our photo shoot. At once we felt we shared a common vocabulary of ethics, aesthetics and artistic concerns. When we discussed the concept of this photo shoot, France had not undergone the November 13th attack. We had a pompomed child-sized tsarouhi—the characteristic shoe of the Greek Evzone costume—in our hands, two small gods and that jacket that belonged to Grandma Sofila—a journey and heritage all rolled into one. Greece, France and Egypt. What an odd coincidence. My personal desire was to pay homage to two beloved creators: Man Ray and Coco Chanel. I wanted to converse in their language, to share their fears and to remember how pertinent they are today. I wished to proudly pin on our ancestors’garment, which stands at attention, eager to celebrate once again, the Greek tsarouhi shoe in the form of a brooch. What has been handed down to us must be kept alive, ready to share joys and sorrows, life and death.
Με την Πέπη Λουλακάκη γνωριστήκαμε την ημέρα της φωτογράφισης μας. Όταν συζητήσαμε για το concept αυτής της φωτογράφισης, η Γαλλία δεν είχε δεχθεί το χτύπημα της 13ης Νοεμβρίου.Ένα τσαρούχι παιδικό στα χέρια μας, δύο μικροί Θεοί κι εκείνο το σακάκι της γιαγιάς Σοφίλας, ταξίδι και κληρονομιά. Ελλάδα, Γαλλία, Αίγυπτος. Παράξενη σύμπτωση. Προσωπική μου επιθυμία ν’αποτίσουμε φόρο τιμής σε δύο αγαπημένους δημιουργούς. Man Ray και Coco Chanel. Να επικοινωνήσουμε στη δική τους γλώσσα, να μοιραστούμε αγωνίες, να θυμηθούμε πόσο επίκαιροι είναι. Να καρφιτσώσουμε περήφανα στο ρούχο των προγόνων, που στέκει ζωντανό, έτοιμο να γιορτάσει ξανά, τσαρούχια φυλαχτά. Ότι μας παραδόθηκε να κρατηθεί ζωντανό. Εις θέσιν να μοιραστεί πόνο και γιορτή, ζωή και θάνατο.
Credits: Gabriel Koutoulias, Pepi Loulakaki